Geleneksel Yapı Türleri

Bir yapının geleneksel sayılabilmesi için;  

• Üslup biçim ve görünüş tutarlığının olması  

• İnsanoğlunun yaratıcılığını gösteren bir eser olması  

• Belirli bir zaman içerisinde mimari ya da teknolojik gelişmeleri, anıtsal mimari, s planlama veya peyzaj alanında insani değerlere katkısı yada belirgin bir etkileşim göstermesi  

• Kültürel gelenekte ya da artık yok olmuş bir medeniyetinbenzersizbir örneğinin temsil etmesi  

• Mimari ve teknolojik olarak seçkin bir örnek gösterilmesi  

• İnsanlık tarihine katkıda bulunması  

• Topografik koşullarda insanoğlunun teknolojik gelişimini göstermesi gerekmektedir  
  
  TİYATRO
  
  Yunan Tiyatrosu Hakkında Genel Bilgiler Yunan tiyatrosunun başlangıcı, Dionysos ayinlerine uzanır. MÖ 7. yüzyılda Dionysos şerefine yapılan gösteriler giderek hem edebi, hem de dini bir tür olarak gelişti. Bir korobaşı tarafından yönetilen, satir kılığına girmiş koro elamanları raks eder ve ilahiler söylerlerdi. İlk tiyatrolar son derece basitti. Düzeltilmiş toprak bir alan, tahtadan yapılmış seyirci basamakları ve gene tahtadan bir sahne. Taştan yapılan tiyatrolar ilk defa MÖ 4. yüzyıldan itibaren görülmeye başladı. Dram sanatı Atina’da MÖ 5. yüzyılda tiran Peisistratos’un 534’de düzenlediği ilk dram yarışmasından sonra gelişti. Şefleri Silenos tarafından yönetilen ve mitolojiyle kaba güldürü danslarının birbirine karıştığı trajediler, komediler ve dramlar temsil edilirdi.  
  
  

     
  TİYATROYU OLUŞTURAN ÖGELER
  
  

  • ORKESTRA önceleri konistra yani kum olarak adlandırılan orkestra, tiyatronun en eski bölümü ve dans yeridir. Cavea ve skeneyi birleştiren bir yapıdır  

  • SKENE: aktörlerin giyinme ve dinlenme salonları bulunan uzun dikdörtgen şeklindeki sahne yapısı  

  • PARADOS: skene ve cavea yan girişleridir  

  • ANALEMMA: caveayı sınırlayan düzgün örülmüş duvar.  

  • PROEDRİA: seyirci kısmının orkestraya en yakın bölümüdür. Soylular ve aristokratlar için ayrılmış özel bölümdür  

  • PROSKENE: skene önünde orkestradan yüksekteki set biçimli kısım  

  • DİAZOMA: oturma sıralarını ayıran geçiş ve gezinti yeri.  

  • KREPİS: oturma sıralarında ki dikey geçişi sağlayan aralar  

  • KERKİDES: merdivenlerle sınırlandırılmış oturma sıraları bloğu  

  • RİGOL: orkestra etrafına yerleştirilmiş ve seyirci kısmına gelen suyu boşaltmaya yarayan su oluğu sistemidir  

  • GRADUS: seyircilerin oturacağı basamaklar  

  • VOMİFORİA: cavea altındaki tonozlu geçişlerin dışa açılan kapısı  

  • PULPİTUM: sahneyi caveadan ayıran duvar  

  • PETATOS : Tiyatronun üstünü örten tente  

  • LOGHEİON: sahnede oyuncular için yapılmış yüksek platform  

  • EİSODOS: sahneye giriş kapısıdır  

  • EXODOS: sahneden çıkış kapısıdır.  
    
    
    

    KİLİSE TİPLERİ 
    
    

    1-)tek nefli kiliseler  

    -uzunlamasına dikdörtgen  

    -enlemesine dikdörtgen  

    2-)iki nefli  

    3-)üç nefli  

    4-)serbest haç tipi kiliseler  

    -T tipi  

    -Yunan harç planı  

    5-)kapalı yunan haçı planlı kiliseler  

    -4 serbest destekli basit tip  

    -4 serbest destkli gelişmiş tip  

    -köşe duvarlı tip  
    6-)düzensiz çokgen kiliseler  
    
    

    
    IZGARA PLANI
    -Izgara plan; birbirini dik açıyla kesen cadde ve sokaklardan yada yapı adalarından oluşan plan tipidir. İlk kez Milet ve Priene kentinde uygulanmıştır.  Miletoslu Hippodamos tarafından geliştirilmiştir

    

   İON DÜZENİ
  -Anadolunun batı ve güneybatı kıyılarında gelişmiştir. Efes Artemis ve Didim Apollon Tapınağının mimarisinde kullanılmıştır. En belirgin özelliği iki yanda volüt olan başlıktır. Friz bölümünde metop ve triglif yoktur. Kornişte yumurta ok dizisi bulunur .